Συνάντηση Μητσοτάκη και Μερτς. Εκεχειρία στην Ουκρανία και Μεταναστευτικό.

🟦 1. Μεταναστευτικό – Ασφάλεια

🔹 «Οι επανεισδοχές θα πρέπει να αυξηθούν»

Ανάλυση:

• Ρητορική του ελέγχου: Επικυρώνει την έννοια του ‘παράνομου εισερχομένου’ και φυσικοποιεί την αποπομπή ως “λογική”.
• Διαχείριση πληθυσμών (Foucault): Αναπαράγει μια βιοπολιτική προσέγγιση, όπου ο πληθυσμός μεταναστών δεν αντιμετωπίζεται ως υποκείμενα με δικαιώματα, αλλά ως ροές που πρέπει να “ρυθμιστούν”.
• Εξατομίκευση ευθύνης: Δεν τίθεται θέμα δομικής αιτίας του μεταναστευτικού (πόλεμοι, φτώχεια, κλιματική κρίση), παρά μόνο θεσμικού “κόστους”.

🔹 «Το μεταναστευτικό δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά και εθνικής ασφάλειας»

Ανάλυση:

• Μετατόπιση πλαισίου: Από τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ασφάλεια∙ πρόκειται για χαρακτηριστικό της νέας βιοπολιτικής του φόβου.
• Ανασφάλεια ως ρητορική στρατηγική: Στρατηγική securitization (Buzan et al.): η υπερεθνική μεταναστευτική ροή ανάγεται σε “υπαρξιακή απειλή”, άρα απαιτεί έκτακτα μέτρα.

🔹 «Προστατεύουμε νύχτα-μέρα τα εθνικά και ευρωπαϊκά μας σύνορα»

Ανάλυση:

• Διπλή νομιμοποίηση: Στρατηγική πλαισίωσης όπου το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με το ευρωπαϊκό.
• Ευρωπαϊκός εθνικισμός (Habermas/Schmitt): Συγκαλυμμένη μορφή “κανονικοποιημένου εξαιρετισμού” στο όνομα της τάξης.

🟦 2. Οικονομία – Μεταρρυθμίσεις – Επενδύσεις

🔹 «Η πολιτική μας αποτυπώνεται στα πρωτογενή πλεονάσματα που σημειώνουμε»

Ανάλυση:

• Λογιστική ηγεμονία: Η διακυβέρνηση με βάση τους αριθμούς. Η πολιτική περιορίζεται σε λογιστικά αποτελέσματα και όχι κοινωνική ευημερία.
• Μετα-πολιτική: Αποϊδεολογικοποίηση – παρουσιάζεται ως ουδέτερη τεχνική επιτυχία, όχι ως επιλογή με ταξικές ή κοινωνικές επιπτώσεις.

🔹 «Όλα αυτά είναι εφαλτήριο για επενδύσεις, ιδίως από γερμανικές επιχειρήσεις»

Ανάλυση:

• Αποικιοποίηση της ανάπτυξης: Προβάλλει το success story ως πρόσκληση για ξένα κεφάλαια, ιδίως από “πυρηνικές χώρες” της ΕΕ – π.χ. η γερμανική ηγεμονία εντός ΕΕ.
• Αγοραία κυριαρχία (Brown): Η ιδέα ότι η πολιτική νομιμοποιείται μέσω της αγοράς.

🔹 «Η Ελλάδα γυρίζει πια σελίδα και θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις»

Ανάλυση:

• Λόγος της συνέχειας και της κανονικότητας: Η “σελίδα” είναι χρονικό όριο που αποσιωπά συγκρούσεις και αντιστάσεις∙ επιτελεί μια τελετουργική αποκατάσταση νομιμότητας.
• Μεταρρυθμιστικός φετιχισμός: Δεν εξηγείται ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις, αλλά προϋποτίθεται ότι είναι επιθυμητές – χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης λογικής του εκσυγχρονισμού.

🟦 3. Ευρωπαϊκή Πολιτική – Γεωπολιτική – Άμυνα

🔹 «Η Ευρώπη οφείλει να είναι ενωμένη. Να αναλάβει και την ευθύνη που της αναλογεί, συμβάλλοντας ωστόσο και με την ανάλογη χρηματοδότηση στον αμυντικό τομέα»

Ανάλυση:

• Συλλογική ευθύνη, ιδιωτικοποιημένη χρηματοδότηση: Χρησιμοποιείται το “ενωμένη” ως κενόν σημαίνον (Laclau), αλλά μεταφράζεται σε πόρους για άμυνα.
• Ευρωπαϊκή κυριαρχία (Agamben): Μετατόπιση από το πρόταγμα των δικαιωμάτων στο ενοποιημένο στρατιωτικό υποκείμενο.

🔹 «Η δική μας χώρα […] ανοίγει και νέα περιθώρια για συνεργασία και στον αμυντικό τομέα»

Ανάλυση:

• Κρατική εργολαβία πολέμου: Η άμυνα δεν παρουσιάζεται ως προστασία αλλά ως οικονομική ευκαιρία – η στρατικοποίηση της ανάπτυξης.
• Σύμπλεγμα ασφάλειας/οικονομίας (Harvey).

🔹 «Η αμυντική πολιτική στην ήπειρό μας είναι διαχρονικά συνδεδεμένη με τις διατλαντικές σχέσεις»

Ανάλυση:

• ΝΑΤΟ-κεντρική γεωστρατηγική: Εγκαθιδρύεται ένα κανονιστικό πρότυπο όπου η στρατιωτική ταύτιση με ΗΠΑ είναι όρος του ευρωπαϊκού ανήκειν.
• Συναινετική ηγεμονία (Gramsci): Υποταγή χωρίς επιβολή∙ παρουσιάζεται ως “φυσική τάξη πραγμάτων”.

🟦 4. Ρητορικές Εξουσίας – Διπλωματία – Κανονικότητα

🔹 «Ο ρόλος της χώρας σας, άλλωστε, είναι κομβικός στην Ευρώπη και τον κόσμο»

Ανάλυση:

• Επιδραστική φιλοφρόνηση (diplomatic flattery): Εγκαθιδρύει ιεραρχία εντός του ευρωπαϊκού πεδίου (Γερμανία = “ηγέτιδα δύναμη”).
• Λόγος ευθυγράμμισης: Προετοιμάζει την Ελλάδα ως πρόθυμο σύμμαχο.

🔹 «Θα πρέπει να ευθυγραμμίζονται με την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική […] η αξιοπιστία της Ευρώπης»

Ανάλυση:

• Πειθαρχικός λόγος: Η “ευθυγράμμιση” εδώ υπονοεί αποκλεισμό όποιου αποκλίνει∙ παράγει ένα κανονιστικό πεδίο συμμόρφωσης.
• Η έννοια της “αξιοπιστίας” λειτουργεί ως μηχανισμός νομιμοποίησης επιθετικής πολιτικής, όταν κρίνεται απαραίτητο.

🔹 «Η μπάλα είναι στην πλευρά της Ρωσίας, χαιρετίζουμε την προσπάθεια»

Ανάλυση:

• Υποκειμενικοποίηση της ευθύνης: Η ευθύνη της ειρήνης φορτώνεται αποκλειστικά στο “Άλλο” (Ρωσία), ενώ η ΕΕ παρουσιάζεται ως παθητικός αλλά θετικός ρυθμιστής.
• Δυϊστική αναπαράσταση (Said): Παλιά στρατηγική όπου ο “Άλλος” είναι απρόβλεπτος, και το “Εμείς” σταθερό, ορθολογικό.